Groei komt echt niemand aanwaaien. John Maxwell, internationale auteur, spreker en leiderschapsgoeroe, noemt groei zelfs optioneel. Verandering is onvermijdelijk, zegt hij. Groei is niet vanzelfsprekend, het is een optie. We willen allemaal groeien, onszelf ontwikkelen, beter worden. Maar durven we daarvoor het gevecht aan te gaan? Of laten we ons belemmeren door zogenoemde groei-killers?
Hoe kunnen we van toegevoegde waarde zijn in elke situatie? In mijn vakantie (ook) in eigen land dacht ik over die vraag na. Het deed me denken aan de marketingterm ‘Marketing-as-a-service’. Eind vorig jaar kondigde Frankwatching deze werkwijze aan als de gamechanger van 2020. Ik werd getriggerd door het woordje ‘service’. Wat betekent service eigenlijk? Wat zeggen we ermee en hoe zit het met onze service op persoonlijk en professioneel vlak? Hoe kunnen wij dat makkelijk en effectief toepassen? ‘Me-as-a-service’?
Half vol of half leeg? Ik probeer mezelf en anderen te blijven stimuleren naar het halfvolle glas te kijken, optimistisch te blijven, kansen en mogelijkheden te blijven zien. Ook al is dat in de praktijk soms best een uitdaging.
‘Je hart is belangrijker dan je ratio', zei Steve Jobs ooit in een interview; 'Als ik naar mijn eigen verleden kijk dan zie ik dat. Soms vraag ik me af of ik met de juiste dingen bezig ben en dan moet ik concluderen dat de ratio er regelmatig naast zit, maar mijn hart niet. Veerkracht is een zaak van het hart, niet van het hoofd.’
Guy Kawasaki zei het al in 2004, maar het lijkt steeds relevanter te worden. ‘The fundament of a great company is making meaning, not money.’ Bedrijven die zijn ontstaan met als doel de wereld te veranderen (‘to make the world a better place’), zijn volgens Kawasaki succesvolle bedrijven.
Binnen een creatief bureau komen de volgende vragen en verzoeken regelmatig voorbij: ‘Ik wil graag een beknopt idee’, ‘Wat kost een guerrilla campagne of een website?’ of ‘Ik wil bovenaan in Google komen’. ‘Wat kost het om het even mooi te maken?’ Vragen en verzoeken die qua realisatie vaak omvangrijker of complexer zijn dan we ons in eerste instantie realiseren.
Het klinkt als de nieuwe Narnia of The Lord of the Rings film, maar niets is minder waar. De koning, de wijze, de vriend en de strijder zijn vier persoonlijkheidstypes die we echt overal om ons heen terugzien: in mythes, in legendes, in films, in reclames, in branding van merken en organisaties.
‘Wat wil je eigenlijk bereiken?’, vroeg ik van de week aan mijn gesprekspartner die al zijn zorgen uitte over het gedrag en de houding van één van zijn team-members. ‘Het is niet goed, het moet anders, want ik maak mij zorgen over… (vul maar in) en dan denk ik…. ’, was onderdeel van de respons. Maar… hoe vaak passen we als volwassenen ons gedrag aan, primair omdat het van iemand moet en die persoon denkt dat het negatieve scenario feitelijk al staat te gebeuren? Zijn ‘zorgen’ alleen een goed vertrekpunt om belangrijke keuzes op te maken voor jezelf en anderen? Voor onze motivatie en communicatie?
Wist je dat als we onder druk komen te staan, door uitdagingen, crisis of tegenslag, ook ons karakter onder druk komt te staan? Ons karakter wordt op die momenten als het ware uitvergroot, wat effect heeft op hoe we reageren en communiceren. De goede, maar vaak ook de minder mooie kanten komen sneller aan de oppervlakte.
‘Het land gaat weer open’ kopte de Volkskrant afgelopen week na de persconferentie van premier Mark Rutte. Een week eerder dan verwacht kwam het kabinet met verschillende versoepelingen en een spoorboekje voor de komende maanden tot september. Van basisscholen die mondjesmaat weer open gaan tot de terrassen die waarschijnlijk op 1 juni open kunnen. Nederland gaat langzaam weer van het slot. Geluiden gaan dat het pas achter ons is als er een vaccin is, maar de eerste kleine stap op de lange weg uit de lockdown is gezet. Hoe staan we er voor als de lock helemaal down gaat? Is het nog te vroeg om het daarover te hebben?
‘Pap, ik wil graag ondernemer worden’, zeiden mijn oudste dochters twee jaar geleden, toen ze twaalf en veertien waren. Als ondernemer was ik natuurlijk gelijk enthousiast en vroeg ik wat ze wilden gaan doen. De oudste herhaalde haar woorden: ‘Ik word ondernemer.’ Ik vertelde dat ondernemer niet is wat je bent; het is wat je doet. Een paar weken later vroeg ik er weer eens naar. Benieuwd naar wat ze wilden gaan doen. Ze hadden er goed over nagedacht: ‘Ik wil iets met haarelastieken gaan doen.’
Samen met mijn dochters heb ik een bijzondere afspraak gemaakt. We hebben afgesproken om in deze tijd, waarin het coronavirus de samenleving beheerst, herinneringen te bouwen die we de rest van ons leven niet meer vergeten. ‘Weet jij niet wat er gaande is?’, kreeg ik als reactie naar m’n hoofd toen ik dit vertelde aan bekenden.