‘Jannis, vind je het ook leuk wat je doet?’ of ’Had je een leuke meeting?’ Het valt mij op dat ik die vraag best vaak krijg. “Je hebt heel verschillende uitdagingen, ik weet niet of ik dat leuk zou vinden”. "Had je een leuke dag?". Leuk? Ik vind het best een lastige vraag. Want wat is leuk? Is leuk belangrijk, het hoogst haalbare in wat ik doe? Is leuk waar ik naar streef in mijn leven? Wat zegt het als ik het niet leuk vind? Is het dan niet goed?
Wat ben je aan het doen? Afleiding van wat we eigenlijk zouden willen doen gebeurt vaak in een split-second. En blijkbaar honderden keren op een dag. Elke opmerking of gedachte en elk geluid dat je hoort wil onze aandacht trekken en zal je uit je concentratie halen. Dat geldt voor iedereen. Ook wanneer je, net als ik, denkt dat je goed bent in multitasken.
Ik ben een veerkrachtige, gezonde kerel. Rationeel wist ik ongetwijfeld dat ik – zelfs ik - een grens had, maar die lag nog heel ver weg. Totdat ik er in 2015 toch keihard tegenaan liep: de grens. Een burn-out. Opgebrand dus. Dat was ineens heel dichtbij en verre van abstract. Ineens geen enkele reserve meer waar ik uit kon putten om nog een dagje vol te houden. (* NB. onderaan deze blog beschrijf ik het verschil tussen burn-out, overspannenheid en depressie).
De afgelopen maand kwam het in een gesprek met een mentor bij mij binnen. ‘Jannis is de CPO in 90% van de gevallen.’ Voor mijzelf, binnen mijn gezin, mijn bedrijf, voor opdrachtgevers. ‘Jannis de CPO.’ CPO staat voor Chef Probleem-Oplosser. Comfortabel geworden buiten de comfort, in ongemakkelijke situaties bij het aangaan en fixen van uitdagingen. Niet echt comfortabel natuurlijk… maar nodig. En eerlijk, we hebben het allemaal nodig. CPO’s in onze organisaties, teams, vriendenkring, (familie en professionele)relaties, woonplaats en clubs. Sterker nog, ik denk dat veel organisaties (commercieel en ideëel) het bestaansrecht hebben, juist omdat ze problemen kunnen oplossen voor de ander.
Ik kan het. Of… Ik kan het niet. Het verschil in de zin is slechts een woordje, en toch heeft het een enorme impact. Welke komen er het meest in onze gedachten op? Wat hebben we het vaakst gehoord? Wat is onze reflex? Als ik zeg dat het me niet lukt, zal het me dan lukken?
Wat blijkt? Onbewust willen we allemaal van betekenis zijn, van toegevoegde waarde zijn, onderdeel van een groter geheel zijn. En niet voor niets, want iets goeds doen voor een ander, voor de ander klaarstaan, de ander helpen, heeft een groot effect. Volgens verschillende onderzoeken zorgt die houding ook voor een groot aandeel in ons geluksgevoel. Wanneer wij niet alleen onszelf zien of onszelf het belangrijkste vinden, maar juist meer begaan zijn met de ander of een noodzaak die we zien, dan draagt dit bij aan de verrijking van ons leven. Die dienende houding verrijkt het leven van de ander. En daarbij ook die van jezelf.
Waar droom jij van? Het bouwen van een bedrijf, organisatie of vereniging? Zorgen voor mens of natuur? Kennis delen door een boek te schrijven? Een nieuw te ontwikkelen product? Misschien wil je liever persoonlijk groeien? Of een gezinshuis of weeshuis beginnen? Wat jouw droom of verlangen ook is, als je het niet concreet maakt, blijft het vaak een illusie, een ver-van-je-bed-show, een onbereikbare horizon.
Waarom juist dankbaarheid gelukkig maakt? Tel je zegeningen! Zo mooi gezongen in het nummer ‘Sterren tellen’ van Diggy Dex door Stef Bos in het tv-programma Beste Zangers. Het is een gevleugelde uitspraak en een aansporing die we allemaal wat vaker mogen horen. Want wat blijkt? We worden daar gelukkiger van! Echt? Zeker, dat is geen sprookje, en naast inspirerend advies ook wetenschappelijk onderzocht. Het geeft kleur aan ons leven!