Jannis Lootens

Wat blijkt? Onbewust willen we allemaal van betekenis zijn, van toegevoegde waarde zijn, onderdeel van een groter geheel zijn. En niet voor niets, want iets goeds doen voor een ander, voor de ander klaarstaan, de ander helpen, heeft een groot effect. Volgens verschillende onderzoeken zorgt die houding ook voor een groot aandeel in ons geluksgevoel. Wanneer wij niet alleen onszelf zien of onszelf het belangrijkste vinden, maar juist meer begaan zijn met de ander of een noodzaak die we zien, dan draagt dit bij aan de verrijking van ons leven. Die dienende houding verrijkt het leven van de ander. En daarbij ook die van jezelf.

Waar droom jij van? Het bouwen van een bedrijf, organisatie of vereniging? Zorgen voor mens of natuur? Kennis delen door een boek te schrijven? Een nieuw te ontwikkelen product? Misschien wil je liever persoonlijk groeien? Of een gezinshuis of weeshuis beginnen? Wat jouw droom of verlangen ook is, als je het niet concreet maakt, blijft het vaak een illusie, een ver-van-je-bed-show, een onbereikbare horizon.

Waarom juist dankbaarheid gelukkig maakt? Tel je zegeningen! Zo mooi gezongen in het nummer ‘Sterren tellen’ van Diggy Dex door Stef Bos in het tv-programma Beste Zangers. Het is een gevleugelde uitspraak en een aansporing die we allemaal wat vaker mogen horen. Want wat blijkt? We worden daar gelukkiger van! Echt? Zeker, dat is geen sprookje, en naast inspirerend advies ook wetenschappelijk onderzocht. Het geeft kleur aan ons leven!

De eerste maand van het jaar zit erop. Volgens onderzoek staan komende week de meeste (goede) voornemens inmiddels weer op een laag pitje. We nemen ons vaak dingen voor en komen er uiteindelijk niet aan toe om het te doen. Je kan het wel uitschreeuwen, we hebben er vaak de kracht niet voor. De focus niet of de discipline.

Vandaag de dag praten we wat af. We hebben allemaal een mening over het laatste nieuws en schuiven onze standpunten niet onder stoelen of banken. Maar zoals het gezegde luid: spreken is zilver, zwijgen is goud. Soms lijken we te vergeten om naar een ander te luisteren. Wanneer wordt er nog écht geluisterd? En wat gebeurt er als we empathisch luisteren naar onze medemens? Ik geloof dat we met empathisch luisteren tot de kern van ons hart kunnen komen. En daar mogen we best wat vaker bij stilstaan.