Procesuitdaging van idee tot de realisatie
Binnen een creatief bureau komen de volgende vragen en verzoeken regelmatig voorbij: ‘Ik wil graag een beknopt idee’, ‘Wat kost een guerrilla campagne of een website?’ of ‘Ik wil bovenaan in Google komen’. ‘Wat kost het om het even mooi te maken?’ Vragen en verzoeken die qua realisatie vaak omvangrijker of complexer zijn dan we ons in eerste instantie realiseren.
Laten we de illustratie van het paard als voorbeeld nemen. Bijgevoegde illustratie ging de afgelopen periode rond op sociale media. Qua proces kan het in feite van alles zijn. ‘Wat is ervoor nodig om iets te creëren, te realiseren? Kost dat echt zoveel tijd? Kan het ook sneller? Kan het goedkoper?’ Het zijn vaak veel vragen met weinig idee van het gehele proces dat nodig is om het resultaat tot stand te brengen. Het uiteindelijke resultaat? Was het paard eerst nog heel gedetailleerd geschetst, nu blijft een soort kindertekening over waarbij je lichtjes iets van een paard herkent.
Dit illustreert volgens mij mooi de bredere uitdaging binnen processen. De route naar het uiteindelijke doel is vaak veel intensiever dan het resultaat op zich laat zien. Het 'denken' zichtbaar maken is een proces wat tijd en aandacht nodig heeft. Dit geldt voor het bouwen van je bedrijf, je merk, je naam, logo, team, een campagneplan, een illustratie, het bereiken van je doelgroep en ga zo maar door; processen waarin juist 'vaardigheden' en 'tijd' nodig zijn en waarbij de oplossingen vaak niet klaarliggen in een laatje. In deze blog wil ik daarom met je van gedachten wisselen over creatie. Over het proces dat nodig is bij het creëren van iets dat er nog niet is. En de route die nodig is om het gewenste resultaat te behalen. Wat verwacht jij van het proces? Mag het je wat kosten? Zowel in resources als in tijd?
Bovenstaand voorbeeld van het paard is natuurlijk vrij extreem, maar het laat wel goed zien wat vaak de verwachting van het proces is én welke consequenties dat kan hebben. De wens graag ‘alles’ met minder of weinig effort te willen, gaat vaak ten koste van de kwaliteit en/of het resultaat. Sneller of goedkoper heeft daarmee effect op de details en kundigheid die nodig is binnen de vaak complexe processen waarin ideeën tot leven moeten komen. Processen waarin het denken zichtbaar gemaakt wordt.
De beste ideeën liggen op het kerkhof
Het tot stand brengen van iets, het creëren van een ontwerp, een onderneming of een project, daar zit tijd en aandacht in. Het is niet iets wat er opeens is. Toch leven we in een samenleving die gericht is op wat ik ‘magnetron creatie’ noem. We willen dat magnetron-gevoel maar al te graag in stand houden. Als we iets willen, willen we dat nu. Het liefst zelfs gister. Zoals het nummer ‘I want it all’ van de rockband Queen zo goed omschrijft waarin de rockers zingen: ‘I want it all, and I want it now.’ We willen het allemaal en we willen het nu.
De beste ideeën liggen op het kerkhof, zeg ik weleens als ik mensen spreek over dat men ook zo’n idee had of wanneer ik de gevleugelde uitspraak hoor “dat had ikzelf ook kunnen bedenken”. Iedereen heeft geweldige revolutionaire ideeën, maar weinig mensen hebben de kunde en vaardigheid dit om te zetten naar realiteit door het daadwerkelijk te doen. En daar zit nu net de waarde. Juist de uitvoering vergt inlevingsvermogen, professie, doorzettingsvermogen en tomeloze inzet. Daarin komt het aan op karakter en wilskracht. Laat je je uit het veld slaan? Of ga je door en creëer je iets wat er nog niet is? De korte spanningsboog van het magnetron-denken maakt dat we snel te makkelijk kunnen denken over de realisatie van ideeën of dromen. Met als gevolg vaak ontmoediging of onderwaardering wat dan weer de levensvatbaarheid van het resultaat sterk kan beïnvloeden.
De top van de ijsberg
Creëren in de brede zin van het woord kost meer tijd dan dat je in eerste instantie ziet. Onder de oppervlakte gebeurt meer dat bijdraagt aan het resultaat. Aan het bouwen van een bedrijf, een sterke community, een campagne die raakt of sterke vriendschap gaat namelijk een heel proces vooraf.
Het is als de illustratie van de ijsberg hierboven. De top van de berg is boven water zichtbaar voor iedereen. Dat zijn je successen, je winsten, je dromen die zijn uitgekomen, de vrucht van wat je doet. En ja, dat is aantrekkelijk en willen we graag allemaal. Maar onder water ligt het proces. De overdenkingen, de gefaalde momenten, de zorgen, je (tijd) opofferingen, het harde werken, je discipline en struggles. De dingen die niet zichtbaar zijn.
Over het algemeen zien we wat aan de oppervlakte zichtbaar is of boven het maaiveld uitsteekt. De weg ernaartoe zien we vaak niet. Maar die weg, die route, is niet altijd rozengeur en maneschijn. Dat is meestal de stoomoven… maar wel met een heerlijk resultaat!
Duivels dilemma binnen processen en projecten
Het begint allemaal met de juiste verwachtingen. Want binnen elk proces en project is er een spanningsveld tussen de omvang van het idee, beschikbare budgetten, beschikbare tijd en de gewenste kwaliteit. De hoeveelheid beschikbare middelen (o.a. geld) is vaak bepalend voor wat gemaakt en geleverd (omvang) kan worden en de snelheid waarmee dit kan gebeuren (tijd). Vervolgens maakt het niet uit welk aspect je verandert binnen deze driehoeksverhouding: de andere aspecten moeten mee veranderen, tenzij je oké bent met de concessies aan de kwaliteit.
De elementen zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden: goedkoper, beter en sneller en omvang. Daar waar de wens is het proces te versnellen (tijd), zijn extra middelen nodig (geld) of moeten er concessies worden gedaan aan de omvang of de kwaliteit. Er wordt dan bijvoorbeeld minder tijd en aandacht besteed aan onderdelen binnen het proces om tijd te besparen om op die manier toch binnen budget te blijven. Wordt er toch voor gekozen om één van de aspecten te veranderen en de andere niet, dan heeft dit volgens de Duivelsdriehoek altijd impact op de kwaliteit. Met als gevolg: minder details, minder testen en andere zaken die de kwaliteit en daarmee het resultaat beïnvloeden.
Magnetron vs Slowcooker
Herkenbaar? Het kan zijn dat jezelf, je organisatie of je opdrachtgever deze waarde van werk, proces, tijd, vaardigheden en materialen (nog) niet kent of begrijpt. Misschien wordt het zelfs onderschat. Het proces van idee naar realisatie is dus niet een ‘magnetron-ping’ proces. Het is veel meer een ‘slowcooker proces’. Bij bereiding met een slowcooker gaat er aandacht uit naar het proces. Zo zit in deze voorbereiding meer tijd dan wanneer je iets opwarmt in de magnetron. Tijd om de ingrediënten met zorg te kiezen en klaar te maken. De juiste specerijen worden geselecteerd en desnoods wordt het vlees of vis al lichtjes aangebakken. Dan gaat alles in de slowcooker en wordt het in zes tot acht uur gaar gestoofd. Met een groot verschil in resultaat & (smaak)beleving!
Juist dat creëren 'wat er nog niet is', komt er niet met een 'ping'. Het komt niet per ongeluk aanwaaien. Het is vaak leren, proberen, volhouden, hard werken en koste wat het kost liefde blijven hebben voor dat wat je doet of leert te doen. De kunde om een origineel idee, plan of ontwerp te realiseren of te visualiseren, heeft tijd en aandacht nodig. Tijd om vaardig te worden, het traject te doorlopen, de vertaling van denken naar realiteit te maken en uit te bouwen.
Het kost je wat, maar het is zeker de investering waard wanneer je je droom, idee, doelgroep of bedrijf tot leven ziet komen.
Deze blog is ook op mijn persoonlijke LinkedIn pagina gepubliceerd en als kennisblog gedeeld via Redmatters.com